10 Britse dialecten die je moet kennen

Als je Engels leert in het Verenigd Koninkrijk, denk je misschien dat je thuiskomt met een perfect Brits accent dat klinkt alsof je Engelse les hebt gehad van de koning zelf.

In reality, there are almost 40 different dialects in the UK that sound totally different from each other, and in many cases use different spellings and word structure. In fact, there’s pretty much one accent per county.

Hier zijn 10 Britse dialecten die je moet kennen:

1. Schots

Laten we beginnen in het noorden, met het accent dat universeel symbool staat voor glazige lochs (meren), besneeuwde bergen, tartan en... zandkoekjes? Het Schotse accent zoals we dat nu kennen ontwikkelde zich pas in de jaren 1700, maar bestond daarvoor al in verschillende vormen.

Het werd sterk beïnvloed door het Gaelic, of Keltisch, dat in bepaalde gebieden van Schotland werd gesproken (en soms nog steeds wordt gesproken), en door Noorse talen van Vikingindringers. Schotten zouden Schotland zeggen als 'SKORT-lond' in plaats van het standaard Engelse 'SKOTT-lund'.

Maak een tripje naar steden als Edinburgh en Glasgow om het Schotse accent te horen.

2. Geordie

Mensen uit Newcastle spreken een dialect dat Geordie heet en dat een van de sterkste en meest kenmerkende accenten in Engeland is.

Geordie verandert alle regels van het standaard Engels, dus niets wordt uitgesproken zoals je het zou verwachten: het woord button zou worden uitgesproken als BOT-tdan in plaats van BUH-tun, met een 'ooh'-klank op de letter U en een opgerolde T. Ja, het beste is om het te Youtube-en, mensen.

3. Scouse

Mensen uit Liverpool worden Scousers of Liverpudlians genoemd, en hun dialect (dat, net als Geordie, erg sterk en direct herkenbaar is) wordt Scouse genoemd.

Liverpudlians zeggen woss dtha? in plaats van what's that? met veel nadruk op de letters A en Y in woorden. Ze rollen ook hun R's, waardoor het moeilijk te zeggen is of ze L of R zeggen. Petje af!

Plaatsen die je kunt bezoeken om Scouse te leren zijn Liverpool en het nabijgelegen Manchester.

4. Yorkshire

Yorkshire is een van de grootste graafschappen van Engeland en heeft een kenmerkend accent. Een van de grootste uitspraakverschillen ligt bij de letter U, die wordt uitgesproken als ooo in plaats van uh - dus cut wordt uitgesproken als coht en blood wordt uitgesproken als blohd.

Blijkbaar wordt het door andere mensen in het Verenigd Koninkrijk gezien als een van de aardigste en betrouwbaarste dialecten, maar persoonlijk heb ik nog nooit een betrouwbaar Yorkshire-persoon ontmoet (grapje, ze zijn lief hoor!).

Je hoort het Yorkshire dialect in steden als York, Leeds en Sheffield.

5. Welsh

Wales is officieel een ander land, maar heeft een eigen cultuur en taal die door een half miljoen mensen wordt gesproken. Ze hebben briljant lange en ingewikkelde woorden zoals Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, de naam van een Welsh dorp (en de op één na langste plaatsnaam ter wereld).

Wanneer Welsh mensen Engels spreken, is hun accent direct herkenbaar - ze spreken woorden als 'Wales' uit als WEE-alss in tegenstelling tot de Engelsen, die het uitspreken als WAY-ells.

Je leert het Welshe dialect als je Cardiff of nabijgelegen steden zoals Bristol bezoekt.

6. Brummie

Dit accent is misschien wel de schattigste naam op onze lijst, maar het is een van de meest belachelijk gemaakte accenten in het Verenigd Koninkrijk - wat heel gemeen is, want mensen uit Essex hebben zichzelf duidelijk nog nooit horen spreken.

De naam is afgeleid van Brummagem en Bromwichham, beide historische alternatieve namen voor de grote stad Birmingham, waar mensen dit dialect spreken.

Mensen met een Brummie-accent zouden het woord 'hallo' zeggen als heh-LOUW in plaats van HEH-low, hoewel er veel variaties van het accent zijn in de stad (het is de op twee na grootste stad van Engeland).

7. West Country

Het West Country omvat de graafschappen Gloucestershire, Dorset, Somerset, Devon en Cornwall, en het dialect staat het dichtst bij de oude Britse taal Angelsaksisch, die geworteld was in Germaanse talen - dus, echte West Country sprekers zeggen I be in plaats van I am, en Thou bist in plaats van You are, wat heel dicht ligt bij Ich bin (Ik ben) en Du bist (Jij bent) in modern Duits. Hoe vreemd!

De rest van het accent is rhotisch (waarbij de letter R zacht en gerold is), dus het klinkt eigenlijk een beetje als Amerikaans Engels, hoewel inwoners van West Country dat niet zullen toegeven.

Als je het accent in actie wilt horen, ga dan naar een van de grote steden in het westen, zoals Bristol of Bournemouth.

8. R.P.

Het accent van de Home Counties (de graafschappen Berkshire, Buckinghamshire, Hertfordshire, Kent, Surrey en Sussex) ligt het dichtst bij wat men Queen's English noemt, ook bekend als Received Pronunciation (R.P.) of Standard English. Een beetje het Britse ABN dus!

Het is eigenlijk een 'vlak' accent met benadrukte klinkers zoals A (uitgesproken als ah zoals in car) en O (uitgesproken als ohw zoals in snow) maar vaak een gevarieerde uitspraak tussen verschillende woorden, wat lastig is als je voor het eerst Engels leert: woorden als cough en dough worden bijna hetzelfde gespeld maar anders uitgesproken.

Je vindt R.P. in steden als Oxford, Cambridge, Eastbourne en Brighton.

9. Essex

Het dialect van deze county is zo uitgesproken dat je meteen kunt zien of iemand uit Essex komt. Ze spreken woorden als no uit als NA-hw en laten de th weg uit woorden als think, zodat ze in plaats daarvan fink zeggen.

Het is ook gebruikelijk geworden om woorden als to en the te laten vallen in uitspraken als "Let's go (to the) shops". Het is een accent dat veel bekender is geworden dankzij reality tv-programma's met mensen uit Essex in de hoofdrol, tot grote ergernis van alle anderen.

Ga naar Londen en maak een dagtrip naar Essex om het accent te ontdekken.

10. Cockney

Misschien wel het bekendste Britse accent, afgezien van R.P., is Cockney. Het ontwikkelde zich als het dialect van de armere arbeidersklasse in East End van Londen en wordt nog steeds beschouwd als een kenmerk van 'echt' Oost-Londens erfgoed.

Net als in Essex wordt in Cockney de th-klank vervangen door f, valt de h weg voor woorden als head en worden klinkers als A en E langer.

Maar het is misschien wel het bekendst vanwege de Cockney Rhyming Slang, waarbij mensen woorden vervangen door een ander woord dat een afkorting is van een ongerelateerde zin die erop rijmt: zoals dog (als in 'dog and bone') om telefoon te betekenen. Bizar, ik weet het.