Celine’s onvergetelijke tijd in Eastbourne

Al sinds een aantal jaren heb ik het reisvirus zwaar te pakken. Ik zocht in mijn vrije tijd naar vliegtickets en werd keer op keer razend enthousiast over een bestemming die ik dán weer zou willen bezoeken. Dit jaar wilde ik een zomervakantie die ik nooit zou vergeten, ik wilde naar een gave plek, maar kon niet kiezen wat, want ongeveer alles leek me leuk.

Tot het moment dat ik me bedacht om zo’n reis te combineren met een taalcursus. Altijd had ik een hekel aan het vak Engels. Het was gewoon niet mijn sterkste punt en dat was ook te merken aan het cijfer op mijn eindexamen. Ik had de organisatie EF al regelmatig voorbij zien komen op Facebook, dus besloot ik een brochure aan te vragen en naar een informatiebijeenkomst te gaan, wat mij natuurlijk alleen nog maar enthousiaster maakte. Er waren wel wat twijfels, het was natuurlijk best ‘eng’ om in je eentje naar een ander land te gaan. Maar na wat rondgevraagd te hebben naar ervaringen wist ik het zeker: dit avontuur wilde ik aangaan. Dit leidde tot een volgend probleem, waar ga ik naartoe?

Dat ik naar Engeland wilde was al snel duidelijk. Dat Britse accent is gewoon het leukste wat er is. Ik koos voor Eastbourne, een stadje in Zuid-Engeland. Een van de redenen dat ik voor deze plaats koos was omdat het aan de kust lag en ik had geen betere keuze kunnen maken!

Ik boekte een reis van drie weken en verbleef in een gastgezin. Het waren hele betrokken en geïnteresseerde mensen en ze hadden twee kinderen, wat super gezellig was. Er werd heerlijk voor ons gekookt, zelfs wanneer ik op een ander tijdstip moest eten dan zij. Ze behandelden mij echt als een familielid en we konden leuk kletsen. Ik woonde op 5 minuten lopen van de school, het winkelcentrum en het strand, wat dus echt ideaal was. Eastbourne is kleinschalig, maar echt prachtig. Vaak ging ik even naar de pier om te relaxen langs het strand of ging ik naar de rotsen van ‘Beachy Head’.

De school in Eastbourne was best klein. Ik zat in een klas met nog ongeveer 12 anderen. We werden ingedeeld door middel van een test en dit zorgde ervoor dat iedereen in de klas hetzelfde niveau had. De lessen waren leuk en interactief. Iedereen werd in gelijke mate betrokken bij de les. We bespraken onderwerpen die voor iedereen verschillend waren, omdat we allemaal uit een ander land kwamen. Zo zag je de cultuurverschillen, wat echt super leuk was!

Vooraf was ik bang dat ik vaak niet uit mijn woorden zou kunnen komen. Maar dit viel heel erg mee, en als dit wel gebeurde, was dit helemaal niet erg. Iedereen kwam er om Engels te leren. Toen ik in mijn gastgezin was aangekomen vond ik het best eng en lastig om Engels te praten, maar toen ik eenmaal die knop omgezet had, ging het razendsnel. De hele dag door hoorde je Engels, las je Engels en sprak je Engels. Eigenlijk werd je gewoon gehersenspoeld. Je raakt zó snel gewend aan al dat Engels. Zelfs binnen drie weken. Ik ontmoette Belgische en Nederlandse meisjes, maar we spraken gewoon Engels met elkaar. Eigenlijk was dat gewoon makkelijker, want anders moest je constant overschakelen van Nederlands naar Engels en dat is alleen maar lastig.  Wanneer ik met mijn ouders belde, floepte er zelfs af en toe een Engels woordje uit.

De angst dat ik geen vrienden zou maken was snel verdwenen. Tijdens de introductiedag op school maakte iedereen praatjes met elkaar. We werden een hele hechte groep. Ondanks dat we er allemaal 2 of 3 weken waren, hebben we herinneringen voor het leven met elkaar. Dat we zo ‘close’ werden, komt doordat we allemaal afhankelijk waren van elkaar, want iedereen was alleen. We lunchten vaak met elkaar of gingen met z’n allen uit eten. In de weekenden bezochten we Londen, Oxford, Bath en Brighton en ik zal ook de gezellige avonden nooit vergeten. Het is bizar hoeveel deze mensen voor me zijn gaan betekenen. Ik heb nu vrienden over de hele wereld zoals Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, België, Canada en Argentinië. We skypen nog regelmatig, want we missen elkaar enorm.

Dat Engels leren is zeker gelukt. Ik ben een heel niveau omhoog gegaan en daarbij voel ik me een stuk zelfverzekerder. Vooraf schaamde ik me altijd om Engels te praten, want ik was er van overtuigd dat ik dat niet kon. Als je eenmaal in je eentje in het buitenland bent, moet je wel. Nu vind ik het juist super leuk om in het Engels te praten.

Wanneer je denkt dat als je een reis van EF boekt je alleen maar komt om Engels te leren, dan heb je het fout. In deze drie weken heb ik meer geleerd dan ooit. Het was volledig buiten mijn comfort zone, maar dat was juist zo gaaf. Ik ben op plekken geweest waar ik anders waarschijnlijk nooit zou komen. In Eastbourne voelde ik me echt op m’n gemak. Het was een gezellig en knus stadje. Ik voelde me een echte inwoner. Ik ga sowieso nog een keer terug, want het is een plek met een bijzondere betekenis voor mij geworden. Ik heb van elke minuut tijdens mijn reis genoten en ik mis het nu echt. Ik zou het heel graag nog een keer over willen doen. Deze drie weken waren echt de beste weken van mijn leven. Het was een geweldig avontuur waar ik hele mooie herinneringen aan heb overgehouden.  Dit is iets wat eigenlijk iedereen een keer in zijn leven zou moeten doen!

Als je vragen hebt over mijn ervaring kun je mij een mailtje sturen: [email protected]