EF Talks: Gustav Björling

Toen ik Gustav leerde kennen, viel één ding me meteen op: deze jongen is chic. Met z’n tweedblazer, dubbel gegespte loafers, slimfitbroek en roze sokken. Ja, dat lees je goed: roze sokken. Oh, en hij droeg een van die provocerend eerlijke armbandjes van Ung Cancer (je mag zelf raden wat erop stond). Los van zijn indrukwekkende Scandinavische looks heeft Gustav veel gezien en gedaan sinds we elkaar tien jaar geleden ontmoetten. Toen hij veertien was, volgde hij een taalcursus van EF in het Franse Saint-Raphael. Die ervaring maakte zo’n indruk op hem dat het hem inspireerde om in het buitenland te gaan wonen en werken. Het was misschien zelfs het vonkje dat oversloeg om plaats te nemen aan het bureau naast me en stage te lopen bij EF. Maar om te voorkomen dat deze toch al lange introtekst nog veel langer wordt, dames en heren, stel ik u hierbij voor aan Mr. Gustav Björling.

Gustav, kun je ons eerst eens vertellen wie je bent, hoe oud je bent, waar je vandaan komt en waar je nu woont?

Natuurlijk, ik ben Gustav Björling, ik ben 24 jaar oud en geboren en getogen in Stockholm in Zweden. Op dit moment woon ik in het Zwitserse Zürich.

Waar houd je je momenteel mee bezig?

Nou, ik ben bijna klaar met mijn zomerstage op de marketingafdeling van EF Education First. Los daarvan sta ik op het kruispunt van twee totaal verschillende carrièrepaden. Ik ben hier in Zürich beland nadat ik mijn scriptie voor de bachelor Business and Economics had afgerond in de Zweedse stad Umea. Ik had het plan opgevat om marketing te gaan doen voor EF, maar dat idee veranderde toen ik toegelaten werd tot de architectuuropleiding van The Royal Institute of Technology in Stockholm. Al sinds ik klein was, is het mijn droom om architect te worden en hoewel ik EF zal missen, ben ik echt dolblij met deze kans!

Ho, wacht…. Van business naar marketing en nu architectuur? Gefeliciteerd hoor, maar waar kwam dat ineens vandaan?

Ik vond het altijd al leuk om te tekenen en dingen te maken en ik vind het heel tof om me heel nerdy met verschillende typen technologie bezig te houden. Ik probeerde al een paar jaar toegelaten te worden tot het programma en denk dat het vooral hard werken was. Je moet natuurlijk altijd wat geluk hebben, maar ja. Ik heb ontzettend veel zin om te beginnen.

Misschien kunnen we even een stapje terug doen. Waar en wanneer heb je met EF in het buitenland gestudeerd? Hoe was dat?

Toen ik 14 was, heb ik een taalcursus bij EF in het Franse Saint-Raphael gedaan. Nu, meer dan tien jaar later, kan ik erop terugkijken en zeggen dat die reis best wel een eyeopener was. Het leven in Saint-Raphael was totaal anders dan dat in Stockholm. Ik vond het geweldig hoe spannend en nieuw alles was en nam me voor om meer van de wereld te gaan ontdekken… en dat heb ik dus gedaan.

Hoe lang duurde het na je tijd in Saint-Raphael voordat je weer op pad ging?

Pas ongeveer vijf jaar later kon ik weer flink gaan reizen. Maar zodra ik klaar was met de middelbare school in Stockholm heb ik een bus gepakt naar Oostenrijk, waar ik een skileraar-cursus deed en ben ik dat ook geworden. Ik heb er bijna een half jaar gewerkt voordat ik terugging naar Zweden.

Nadat ik mijn militaire training in Zuid-Zweden had afgerond, riepen de bergen me weer en ging ik aan de slag als skileraar in Verbier, Zwitserland. In dat Franstalige deel van de Zwitserse Alpen kwam het Frans dat ik bij EF had geleerd goed van pas en ging ik naar school om jongere leerlingen goed les te kunnen geven. Dat was echt een coole ervaring.

Hoe ben je stagiair geworden bij EF?

Na die winter in Verbier ging ik terug naar Stockholm en wist ik eerst niet zo goed wat ik moest gaan doen. Ik wist dat ik iets anders wilde, dat wel. Ik besloot een nieuwe uitdaging aan te gaan in Zweden en meldde me aan voor de universiteit van Umea, in Noord-Zweden. Toen ik daar eenmaal studeerde, werd ik toegelaten tot een uitwisselingssemester aan de universiteit van Zürich. Eenmaal in Zwitserland bedacht ik me dat ik een zomerbaantje moest zoeken en nadat iemand me in een café het advies had gegeven om te solliciteren bij EF, deed ik dat en kreeg ik deze functie. Het is bizar om te beseffen dat ik nu bij hetzelfde bedrijf werk als dat waarmee ik in het buitenland heb gestudeerd. Maar goed, ik vind deze stage bijna net zo geweldig als mijn tijd in Saint-Raphael!

Wow, wat een rollercoaster. Te gek om te horen dat je je Frans hebt gebruikt als skileraar. Voor iemand van jouw leeftijd heb je al behoorlijk wat gereisd. Wat voor invloed hebben al die ervaringen op jou en je karakter, denk je?

Nou, zoals dat gaat met de meeste ervaringen draait het niet zozeer om wat je beleeft, maar vooral om met wie je dat beleeft. Dankzij mijn reizen heb ik nieuwe vriendschappen gesloten die ik nooit meer zal kwijtraken. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat ik een zelfstandiger mens ben geworden doordat ik steeds uit mijn comfortzone moest stappen en nieuwe landen en culturen heb ontdekt.

Je spreekt vier talen: Zweeds, Frans, Duits en Engels. Verandert dat de manier waarop je reist en leeft?

Van de drie talen die ik bewust heb geleerd, is mijn Engels waarschijnlijk het beste. Het geweldige aan die taal is dat je er met ZO veel mensen mee kunt praten. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt, heb les gevolgd en ben mijn internationale carrière hier bij EF begonnen, allemaal in het Engels. Het is dé gemeenschappelijke taal van deze wereld, denk ik. En hoewel ik nog steeds geen vloeiend Frans of Duits spreek, spreek ik het op z’n minst goed genoeg om gesprekken te kunnen voeren, in contact te komen met locals en zinnigere ervaringen te hebben als ik op reis ben.

Heb jij als internationale, mysterieuze man (met roze sokken) nog advies voor mensen die hun leven wat internationaler willen maken?

Hm, nou ja, er is geen perfect advies, aangezien iedereen anders is, maar ik zou waarschijnlijk het clichéantwoord geven dat je het lef moet hebben om naar het buitenland te gaan. Als je in het begin heimwee hebt, moet je niet meteen teruggaan naar je thuisland, maar jezelf eerst wat meer tijd gunnen. We hebben allemaal weleens heimwee, maar dat gevoel ebt vanzelf weg en dan heb je ontzettend veel lol op z’n nieuwe plek.