Roy had de ervaring van zijn leven en ging naar EF New York!

ERVARING EF NEW YORK – alleen die naam klinkt al fantastisch, toch? Als je het mij vraagt wel. Wie ben ik? Nou, mijn naam is Roy van Esch, inmiddels 20 jaar oud, student en just a small town boy with big ambitions. Om dan maar meteen met die ‘big ambitions’ te beginnen: als een klein kind droomde ik er altijd van om ooit op een Amerikaanse High School te studeren. En hoewel ik dacht dat deze droom nooit werkelijkheid zou worden, hoorde ik ineens de naam EF Education First vallen. Ik werd geïnteresseerd en besloot eens rond te kijken op de website van EF Nederland. Al snel zag ik; ‘dit is het’, dít was precies wat ik zocht!

En de impulsieve jongen die ik soms kan zijn, besloot ik per direct naar een informatiebijeenkomst te gaan op het kantoor van EF Nederland in Rotterdam. Daar werd ik nóg enthousiaster dan ik al was. Ik zag mijn droom langzaamaan dan toch echt werkelijkheid worden. En hoewel mijn ouders zich natuurlijk ergens wel zorgen maakten, bleef ik standvastig. Dit was mijn droom and I’m gonna live it! Hieronder beschrijf ik mijn ervaring van mijn reis.

Oké, ik wist het dus zeker, ik ga naar Amerika, maar naar welke bestemming? Daar hoefde ik niet lang over na te denken. The city that other cities only can dream of being, NEW YORK!

Na enkele telefoongesprekken met EF Nederland, was mijn reis geboekt! Vanaf dat moment hield ik me met niets anders bezig dan aftellen. Elke dag was een dag dichterbij mijn avontuur. Ik kon niet wachten, maar ik moest toch echt nog enkele maanden geduld hebben. EF Nederland heeft al het papierwerk, inschrijving etc. voor mij geregeld en dus had ik nog maar twee dingen nodig: een visum én natuurlijk de grootste koffer die ik kon vinden! Want tja, dagelijks shoppen op 5th Avenue, dat zag ik wel zitten.

Ondertussen had ik vanuit EF Nederland toegang gekregen tot mijn persoonlijke ‘MyEF’ account. Hiermee kon ik mij alvast goed voorbereiden op mijn droomreis. MyEF gaf me de mogelijkheid om in contact te komen met studenten die er dezelfde tijd zouden zijn. En dus besloot ik eens wat mensen uit – inderdaad – andere landen, te berichten. Op die manier bouwde ik al voor mijn vertrek een toffe vriendenkring op. Al snel kwam ik in verschillende WhatsApp groepen terecht met studenten from all around the world, tof he? En ook direct een kans om mezelf alvast te verbeteren in mijn Engelse taalvaardigheid.

29 juli 2018, na maanden wachten, voorbereidingen treffen en over en weer contacten met mijn (toekomstige) vrienden, was de veelbelovende dag dan eindelijk daar! Ik reed naar Schiphol , nam afscheid van mijn lieve zussen en ouders en stapte vol trots het vliegtuig in, op weg naar New York City. Eindelijk kon MIJN avontuur (én droom) beginnen. Spannend? Jazeker, maar ooo zó heerlijk om eens uit mijn comfortzone te stappen. Het was immers de eerste keer dat ik alleen een grote reis ging maken.

Na een vlucht van behoorlijk wat uren, landde ik veilig op John F. Kennedy International Airport. Wow, droomde ik nog? Of was ik nu dan écht in the BIG APPLE? Ik sloeg mezelf, nee het was geen droom, ik was er echt! De spanning liep weer op. Aangezien ik een intensieve language course zou gaan doen, werd ik ook gezien als officieel student van Amerika (wat overigens ook wel heel stoer in mijn paspoort staat gedrukt). Dat kon betekenen dat ik een interview moest houden voordat ik überhaupt het land in mocht. Maar, dat alles viel enorm mee en stelde haast niks voor. Al snel was ik door alle controles heen.

Tja… daar sta je dan, alleen, op een onbekend en gigantisch vliegveld… en nu? Ik pakte mijn iPhone, zocht naar het nummer van de EF NEW YORK campus (welke ik uiteraard al bovenaan in mijn contactenlijst had staan) en drukte op de groene knop. De telefoon ging over… “Good evening, EF international language school NEW YORK speaking”. Uhhh… “Hello, Roy van Esch speaking. I just landed on JFK, is there someone who can pick me up, please?” EF NEW YORK: “Yes, sure! Just search for someone in a full pink t-shirt with ‘EF’ written on it”. Roy: “Well, okay, thanks a lot!”

Al snel vond ik de persoon die inderdaad op mij te wachten stond. We liepen naar de parkeerplaats, en – eerlijk is eerlijk – daar stond me toch een partij grote wagen klaar. Typisch Amerikaans zullen we maar zeggen. Ik stapte in, ging zitten en werd netjes naar de EF NEW YORK campus gereden. Nou, dan voel je je toch best wel lekker kan ik je vertellen. En zo arriveerde ik in de late avond op de campus in Tarrytown. Meteen bij aankomst stonden al enkele vrienden op mij te wachten, hoe leuk is dat? Mensen waar je maanden over en weer mee hebt gepraat via verschillende digitale kanalen, kon ik nu eindelijk in persoon ontmoeten! Zó leuk, en je voelt je meteen super welkom. Uiteraard moest ik nog wel even een foto schieten voor op mijn studentenpas, kreeg ik mijn kamer toegewezen en was het tijd om uit te rusten na deze intensieve, maar indrukwekkende reis. Of nee, toch niet! PIEP…PIEP…PIEP… Huh? Wat was dat? Brand? Inderdaad, het brandalarm ging af. Bang? Nee, juist GAAF! Binnen enkele minuten kwamen de grote brandweertrucks al aangereden! Meteen een bizarre ervaring, in een bizarre stad. “Fire-department CALL OUT!” Gelukkig bleek er achteraf niets aan de hand te zijn en was het dus vals alarm, maarrrr… ik kon de eerste ervaring in mijn zak steken!

De volgende ochtend brak aan. Ik begon de dag met een ontbijt in de gigantische eetzaal op de campus, waar ik met (naar schatting) ruim 2.000 studenten aan tafel zat. Insane, maar in Amerika juist heel normaal. Ik keek op de klok en zag 8:25 uur staan, oftewel, in een krappe 5 minuten zou mijn allereerste les beginnen. En je begrijpt wel, alles in Amerika is groot, dus ook de campus. Tanden poetsen, spullen pakken, snel m’n rooster checken en opzoek naar het juiste lokaal. Kortom: haasten dus!! De les beviel me enorm. De docent was ontzettend aardig, mijn klas was erg gezellig en het is natuurlijk onwijs gaaf om met zoveel verschillende culturen en nationaliteiten de Engelse taal te leren. En het leuke is, iedereen is daar met hetzelfde doel als jij: de taal leren, nieuwe culturen ontdekken, vrienden maken en natuurlijk de waanzinnige stad New York verkennen.

Inmiddels had ik al heel wat vrienden gemaakt en zo ontstond er een gezellige groep. Ze kwamen overal vandaan, van het – voor mij – dichtbije Frankrijk, tot aan de meest bizarre plekken op de wereld toe. En zo liepen we richting het station van Tarrytown, om vervolgens met de trein richting – jawel – het allermooiste (als je het mij vraagt) station op de wereld te gaan: Grand Central. Ik weet het nog goed, eenmaal gearriveerd keek ik mijn ogen uit. Huge. Intense. I’m there! We liepen richting Times Square, ook wel het kruispunt van de wereld genoemd. Is dat niet een beetje overdreven zal je denken. Nou, misschien. Maar geloof me als ik zeg dat Times Square behoorlijk overweldigend kan zijn. Alle reclameborden, de mensen, het herkenbare, de drukte. Een must-see op je to-do lijstje dus! Vaak als mensen vragen hoe het is om in New York te lopen, zeg ik dat het net is of je in een film loopt. Dat komt waarschijnlijk omdat er zoveel films zijn opgenomen in New York, de hele stad is een doorlopende filmset. En dat gevoel kreeg ik het meest toen ik voor het eerst over Times Square liep.

New York, New York. Wat is het lastig om mijn eerste ontmoeting met deze overweldigende stad te omschrijven. Indruk maakte het zeker. Het uitzicht vanaf de Top of the Rock, wandelen door Central Park om vervolgens op Time Square uit te komen, een skyline vol lichtjes, het Empire State building, varen langs het Vrijheidsbeeld, de vriendelijke Amerikanen en de foodtrucks op straat. Ik vond het fantastisch. Met de Uber verkende ik iedere buurt in New York. Van Manhattan tot Chinatown en van Soho tot Little Italy. Ik maakte honderden foto’s, van iedere straathoek kon ik wel een foto maken. Alsof ik opnieuw op een filmset stond.

Het bleef niet alleen bij het verkennen van de waanzinnige stad New York. Nee. De go-getter die in mij zit, wilde meer, meer, meer zien van dit bijzondere werelddeel. En zo besloot ik om twee keer op weekendtrip te gaan. Iets wat overigens ook weer top geregeld werd door EF New York.

Mijn eerste trip ging naar de Niagara Falls, een plek die al jaren hoog op mijn travellist stond. Gefascineerd door het geluid van het naar beneden kletterende water, de kracht van het water dat stukken rots laat eroderen en de prachtige kleuren van een waterval in de zon. Het was adembenemend! Voor de dag erna had ik een boottocht geboekt; the Maid of the Mist! Fantastisch om te zien hoe alle toeristen, waaronder ook ik uiteraard, voor hun lol in een poncho zeiknat worden op een boot die de Falls in vaart! Lachen, gieren, brullen en super leuk om mee te maken en mooie plaatjes te schieten!

Een week later stond mijn volgende weekendtrip op de planning, dit keer naar de hoofdstad van de Verenigde Staten: Washington D.C. Wanneer je denkt aan Washington DC, denk je ongetwijfeld aan het Witte Huis. Deze enorme villa, waar de baas van Amerika in mag wonen, is onlosmakelijk verbonden met de stad. Gillende groepjes mensen staan aan de achterkant van het huis. Ze maken foto’s en schreeuwen zijn naam. De politieagenten kijken stoïcijns naar de mensen voor het hek. Zo gaat het elke dag. De president zal er vast gek van worden. Toch zocht ik ook dat Witte Huis op om hem op de gevoelige plaat te leggen. Het schreeuwen liet ik achterwege. Maar wat opviel, is dat alles in deze stad van tevoren is bedacht en ontworpen, wat de stad meteen ook heel bijzonder maakt.

Ik kan nog uren doortypen over de onvergetelijke momenten die ik tijdens mijn droomreis heb opgedaan. Een ding is zeker: in New York heb ik de beste tijd van mijn leven gehad. Ik heb onwijs veel nieuwe vrienden gemaakt vanuit de hele wereld, waar ik nu nog steeds – elke dag – mee in contact ben. I love that! And I can’t wait to visit them all. New York, the city I always dreamed of, well I lived my dream there! THANK YOU EF NEDERLAND!

Dit was mijn verhaal over EF Nederland en de magische avonturen die ik heb beleefd tijdens mijn verblijf in EF Taalschool New York. Ik hoop stiekem dat ik je toch een beetje heb kunnen inspireren, en vooral duidelijk heb kunnen maken dat je je droom niet alleen moet blijven dromen, maar hem daadwerkelijk moet gaan leven.