The more you tell a story, the more it becomes a story.

Het is voor mij inmiddels al weer vier jaar geleden sinds ik naar Nice ben afgereisd. En ik ben sindsdien niet meer hetzelfde geweest.
Toen ik terugkwam, was iedereen die ik tegenkwam ontzettend nieuwsgierig. Ze wilden weten hoe ik het had gehad, wat ik gegeten heb en – vooral – hoe mijn Frans nu was.
Elke keer weer deed ik hetzelfde verhaaltje – dat het geweldig was geweest, dat ik nu vloeiend Frans spreek en dat ik nu vrienden heb over heel de wereld. En elke keer dat ik dit verhaaltje deed, herleefde ik een deel van mijn avonturen. Dat gaf mij een enorme kick.
En dus werd ik Ambassador. Ik ging presentaties voor mijn klas geven, ik ging mensen voorlichten op open dagen en meer en meer mensen hoorden mijn verhaal. Het enige probleem was, dat ik dat zelf ook deed. Ik ging op de automatische piloot, ik voelde me steeds minder verbonden met wat ik zei.

Mijn verhaal werd steeds meer een verhaal.

Ik vergat steeds meer hoe het was om te reizen. En dus wilde ik meer; ik ging weer naar Nice, ik bezocht EF vrienden in andere landen, ik reisde alleen af naar derde wereldlanden in Azië. Ik wilde meer verhalen vertellen en meer ervaringen opdoen. Ik wilde op avontuur, ik wilde in mijn eentje dingen uitzoeken aan de andere kant van de planeet.

En zo werd EF voor mij de katalysator naar zelfstandigheid.

Ik hoop dat jij je ook laat inspireren om op pad te gaan. Ga, en leer hoe het is om in je eentje naar een vreemd land te gaan. Ga, en leer hoe je een dag zonder geld kan overleven in Shanghai omdat je je pinpas niet op wereldwijd hebt gezet. Ga, en zoek het eindelijk lekker zelf uit.

En of ik Frans spreek? Mais oui.